W XVI w. na szczycie wzgórza, w zgodzie z ówczesnym prawem, wzniesiono szubienicę. Jej widok z XVIII w. ukazuje nam kamienną rotundę o wysokości ok. 3 metrów, przykrytą drewnianą platformą. Ponad nią wznosiły się trzy kamienne słupy, połączone górą drewnianymi belkami. Na każdej z tych belek wisiało po kilka pętli, dzięki którym można tu było stracić jednocześnie ok. 10 osób. Ponadto na platformie szubienicy kat miejski dokonywał też egzekucji mieczem i toporem. W ten sposób stracono tu m.in.: Balthasara Schlunga skazanego w 1566 r. za kradzież; 3 sierpnia 1590 r. dwóch synów miejskiego pasterza Exnera: Georga i Michaela, za zamordowanie czeladnika ślusarskiego; 17 kwietnia 1591 r. powieszono jednocześnie Michaela Stolzera, Caspara Paula i Christopha Lethe za włamanie do ratusza i kradzież; 30 kwietnia 1593 r. ścięto mieczem czeladnika ślusarskiego za zabójstwo w bójce; 23 kwietnia 1617 r. ścięto mieczem jednocześnie dwie kobiety, obie za cudzołóstwo oraz kradzież.
Szczyt wzniesienia był idealnym miejscem dla szubienicy. Widok wisielca miał, bowiem świadczyć o stanowczości i surowości ówczesnego prawa, jak również o nieuchronności kary. Skazańców praktycznie nie odcinano ze stryczków. Wisieli tak długo, aż sami „odpadli”. Wówczas ich zwłoki zakopywano bez pogrzebu pod szubienicą.
Szubienicę gruntownie wyremontowano w 1737 r., po czym funkcjonowała jeszcze 40 lat, do roku 1778, kiedy to dowódca stacjonujących w mieście wojsk, gen. Favrat, kazał ją zburzyć, aby wznieść w jej miejsce obwarowania. Legenda głosi, iż żołnierze bali się wykonać rozkazy, gdyż kontakt z szubienicą czynił człowieka nieczystym. Wobectego, Favrat osobiście rozbił mury szafotu uderzając w nie gołą pięścią. Wzniesione wówczas wojskowe umocnienia zwano Cavalier - kawaler, stąd też wzięła się nowa nazwa wzgórza Cavalierberg, które dotąd zwano Galgenberg, czyli Wzgórze Szubieniczne.
W 1891 r. obok szczytu wybudowano zbiornik terenowy wody pitnej, pełniący rolę swoistej „wieży ciśnień”, który służy miastu do dziś. Obok zbiornika, usytuowanego pod powierzchnią gruntu, wybudowano budynek filtrów, który w latach 1910-1911 przebudowano.

Tekst: Ivo Łaborewicz
Ryciny: Ze zbiorów Archiwum Państwowego w Jeleniej Górze